Öyle böyle şöyle.

Konu: Öyle böyle şöyle. Paz Ara. 26, 2010 8:41 pm

Gerçekten de bu talimatta neler yazıyor hiç anlayamadım. Demek istediğim şunu biraz daha anlaşılır bir şekilde yazabilirlerdi. Mugglelar işi yokuşa sürmeye bayılıyorlar herhalde. Aptal mugglelar! ‘ Bu çizimlerden bir şey anlaşılmıyor Shane! ’ sesimdeki öfke kendini ele veriyordu. Aldığım alaycı yanıtta öfkemi azaltmıyordu doğrusu. ‘ Ters tutmuyorsun dimi? ’ yani gerçekten ters tutacak kadar aptal olduğumu düşünmüyordu herhalde. ‘ Tutmuyordum tabii ki! Ben sen değilim. ’ zaten sinirlerim tepemdeydi. Bir çadır kurmak bu kadar zor olmamalıydı ki. Asa getirmemek kimin fikriydi? Gerçekten hangi büyücü asasız durabilirdi ki? Herhangi bir sorunda asalarımız refleks gibiydi. Shane homurdanarak elimden talimat kitapçığını alıp işine koyuldu. Benim için de problem değildi. Kızlar neredeydi bu arada? Onlarda bir işin ucundan tutuyorlardır herhalde. Aslında bu asa getirmeme saçmamalığını çıkaran Olivia’ydı. İş güç macera ya zaten. Nedense ona karşı sesimi çıkaramıyorum, beklide incitmekten korktuğumdandır. Arkamı döndüğümde Olivia’yla burun buruna geldim. ‘ Hey, ne yapıyorsunuz siz? ’

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Paz Ara. 26, 2010 8:53 pm

Yasak ormanda, sevgilimle ve bir çiftle daha başbaşa bir akşam. Değişen Bella'nın kişiliğiyle belkide bugece istediğim herşeyi elde edeceğim. Kim bilir? Belkide şapşal binadaşım Thomas bile şu çadırı kurmayı becerebilir bugün? Hava kararmaktan bunalmıyordu, kızlar ne yapıyor bilmiyordum ama karşımda mugglelara söven binadaşım elindeki plana bakarak kendi kendine kızıp duruyordu. İlk tahminim planı ters tutuyor oluşuydu, hoş genelde bunu ben yapardım. İki dakika geçmeden o şaşkın bakışlarıyla ve sinir dolu haykırışıyla "Bu çizimlerden bir şey anlaşılmıyor Shane!" dedi. Beklediğim yakarış buydu, yüzümü gökyüzüne çevirdim ve korkunç kahkahamı patlattım. "Planı ters tutuyor olmayasın?" Bana muhtaçtı, ben olmadan ne zaman bir şey yapabilecekti bu velet ki? Arkamda Bella'nın olması biraz da olsa kontrollü davranma gereği duyduruyordu bana. "Ben sen değilim Shane." demesi ile yüzümdeki kahkaha birden ifadesizliğe bıraktı yerini. Hiçte komik değildi, aptal durumunda olan kişi kendisiydi elbet. "Kim çıkardı ki bu asasızlığı yahu? Biz büyücüyüz, üstün yetenekli değil." Olivia'ya sinirli sinirli bakmıştım. Hepsi onun suçuydu ama bu sayede Bella bana muhtaçtı. Bu güzel bir gecenin kokusuydu. "Lazern, öyle değil mi hayatım?"

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 12:07 am

O harika asasızlık fikrimle birlikte 4 kişi yasak ormanda dımdızlak kalmıştık. İçimde bir yan oldukça korkuyordu ama diğer yan nedeni bilmediğim bir şekilde Thomas'ı istiyordu. İlk defa böyle hissediyordum. Neden buradaydım ? Neden ona karşı bir şey beni itiyordu? Çadır kurma işini üstlenmiş, görevi yüzlerine bulaştırmış bir biçimde söyleniyordu iki büyücü de. Shane'in göndermeli laflarını bir bir kulağımdan girdiği gibi öteki kulağımdan dışarı bırakıyordum. Onu asla takmazdım, konuşurdu konuşurdu ama gerçekten içindeki iyiliğin bir gün farkına varacağına emindim. İki Slytherin tıstısı bir Hufflepuff porsuğuyla yola çıktım. Bu porsuk için seçmen şapka bile tıstıslık konusunda kararsız kalmıştı halbu ki. Yani anlayacağınız aralarında tek normal bendim. Ama şimdi benimde içimden gelen çok güçlü bi güdü beni Thomas'a itiyordu. Bir an arkasına döndüğünde burun buruna gelmiştik. O mavi-gri gözlerine ilk defa o kadar yakındım ama bu hislerimi onunla paylaşmıyor olduğumdan emindim. Onun gözünde sevginin anlamını çok merak ediyordum. Herhalde çıkarını sağlayan kişilere karşı duyduğu ilgidir. Daha kötü olmamak için Bella'ya döndüm ve beni kurtarması için haykıran gözlerle baktım. Ama o beni duyuyor muydu ki? Shane'i izlediği ortadaydı ki Shane'de çadır işini bırakmış ona bakmaya başlamıştı. Bu benim için iyi olmuştu ki kafama bir şeyler indirmesinden kurtulmuştum.

Thomas'ın sorusuna bir cevap arıyordum, gözlerinin aklımda kalan son mavisi kaybolana kadar bir sessizlik oluştu içimde. " Sizi izliyorduk. Şu çadırı ne zaman yapabileceğiniz konusunda iddiaya bile girdik hayatım." Tam o sırada yan taraftaki Shane ikinci çadırıda kurmuş ve bitirmişti. "İşte Shane! Yaşasın Shane! ... Eee kim kiminle kalıyor?" Sözlerimin sonuna geldiğimde beynim ve kalbim durmş sadece programlanmışcasına Thomas'ın göğsüne elllerimi koymuştum. Ne diyeceklerdi ki ? Kim kiminle kalacaktı? Gay değillerse birlikte kalmak istemezlerdi. Bu da benim açımdan bir şans olurdu. Sonuçta sevgilimle aynı çadırma kalmak iyi bir adım olacaktı.

"

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 11:24 am

Üzerimde dizlerime kadar inen siyah paltomun iç cebindeki asamı çaktırmadan gayet güzel idare ediyordum. Evet, numara yapmak gerçekten benim işimdi. Çokta kolaydı ayrıca. Bazı insanların yalan söylemekte ve numara yapmakta ne kadar zorlandığı göz önüne alınırsa eğer ben sanırım bu grupta gerçekten profesyonel oluyordum. Olivia’nın fikirlerine saygım sonsuzdu ama her ihtimale karşı bir akıllının asa getirmesi şarttı. Yasak ormana gidiyorduk sonuçta ve kimseye bahsedemediğim tuhaf görüşler kaç gecedir peşimi bırakmıyordu. Kendimi ve Olivia’yı korumak zorundaydım. Shane ve Thomas’a gelince… Kendi başlarının çaresine baksınlar. Böyle düşündüğüm için suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Shane konusunda ne hissedeceğimi ben bile bilmiyordum. Beni ona iten çok güçlü bir bağ vardı ve şimdi onu çadırları kurmaya çalışırken izledikçe nefes alışım dahi hızlanıyordu. Derin bir nefes aldım ve birkaç adım yaklaştım. Çadırı gerçekten kurmayı başarabilecekler miydi? Hava kararmaya başlamıştı ve çadırların şimdiye bitmiş olmaları gerekiyordu. Thomas’ın sesi kulağıma çalındı ama ne dediğini tam olarak algılayamadım çünkü önümdeki manzara daha ilgi çekiciydi doğrusu. Olivia’nın cevabına kahkahayı patlattım. Ortada iddia falan yoktu ama iyi demişti. Shane’in ikinci çadırı bitirmesinin ardından bu işlerden anladığı kanısına vardım. Tam bunu dillendirecekken asasızlık konusunda yaptığı yoruma cevap olarak kulağına yaklaştım. ‘ Eğlenceli tarafı da yok değil hani. ’ Bunu gayet rahat söylemiştim. Olivia’nın ortaya attığı soru daha çok ilgimi çekti. Gerçekten kimler beraber kalacaktı? Biraz düşündüğümde endişe seviyem en üstte çıktı. Her gece gördüğüm o saçma görüşe dayanarak Shane ile aynı çadırda kalamazdım! O hâlimi görmesini istemiyordum o kadar. Beklide yeteneğimin farkında değildi bile.

‘ Hey hey hey! Olivia’yla ben birinci çadırda Shane ile Thomas ikinci çadırda kalacak. ’ Shane itiraz edecek gibi sesini çıkarınca sesimi yükselttim. ‘ O kadar. ’ Olivia’nın memnun olmadığının farkındaydım ama aynı çadırdayken shane’in fark etmemesi olası bile değildi. Ve gözlerim öyle kan çanağına dönmüşken pek hoş göründüğü söylenemezdi.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 11:38 am

O siyah gözler… Topla kendini Thomas! Neler düşünüyordum ben? Tanrım, bir kız için daha önce çıkarlarım dışında böyle yaklaşmamıştım. Gerçekten çok farklıydı benim için. Belki de o da bana karşı bir şeyler hissediyordur? Aslında bunu düşünmem saçmaydı, benim gibi kalbinin de hissedebildiğini sonradan hissedebilen biriyle kim en fazla nereye kadar yürütebilirdi? Ama kalbimin de hissedebildiğini Olivia’yı gördüğümde anlamıştım. Bu duygu seli aslında garipti. Toparla kendini Thomas! Olivia’nın sesiyle kendime geldim. Gerçekten iddiaya girmemişlerdi herhalde? O kadar da umutsuz sayılmazdık ki. Benim bu işlerden anlamadığım gerçekti ama Shane birinci çadırı halletmişti bile. Ah, düzeltiyorum, ikinci çadırı bile kurmuş! Olivia’nın neşeli sesi ve ardından gelen soru herkesin dikkatini çekmişti. Evet, bence ben ve Olivia bir çadırda Bella ve Shane diğer çadırda kalmalıydı. Olivia’yla yalnız kalmak çok iyi olabilirdi. Bunları derinlemesine düşünürken Bella’nın nefes nefese konuşan sesi düşüncelerimi böldü. Sanki acelesi varmış gibi konuşuyordu. Aman Tanrım! Ben ve Shane? Bir gece boyunca? Aynı çadırda? Kabustan öte olmalıydı! Tam ben itiraz edecekken Shane önce davranmaya kalkıştı ama Bella’nın sesiyle sözleri boğazında kaldı. ‘ Hey dostum, bu kız seni gerçekten susturuyor. ’ Tek diyebildiğim buydu ama Olivia’nın yüzündeki hayal kırıklığını yakalamış olmanın keyfini sürecektim.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 7:06 pm

Sonunda tüm çeneleri kapattırmış ve kabiliyetimle iki çadırıda göz açıp kapatıncaya kadar bitirmiştim. Bella'nın gözlerine baktığımda tek isteğim onu kollarıma almak, sıcak bedenini hissetmek ve koynumda hissetmekti. Fakat o Olivia'yla kalacağına dair iddiasını öne sürer sürmez tüm konuşmamı yarıda kestirmiş, adeta beni susturmuştu. Ama itirazım vardı, bu böyle olmayacaktı."Hayır hayır, iki kız olabilir ama ben Thomas ile aynı çadırda kalmam. Gay değilim ben yani... O halde sen benimleee Oliv de Thomas'la kalsa? Nasıl fikir ama? " Yüz ifademden içimden geçirdiğim tüm düşünceler ortaya çıkıyordu ama nedense Bella kendini çok uzak tutuyordu. Bir kaç adım yaklaştım ve nefesi nefesime dokunduğu anda yumuşak yanağına elimi koydum. Teni oldukça harikaydı, o mükemmel beden de ruhda benim tek isteğim olmuştu. "İşte bu kadar! bebeğim..."

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 7:14 pm

Bella'nın aklımdan geçen tüm düşünceleri birden yok etmesi moralimi sıfıra indirgemişti. Ben Thomas'ın yanında olmak istiyordum. Kuzenime dönerek zor olsa da "Pekala." dedim. İçimdeki üzgün ifadeler dışarı çıkmakta engel tanımıyordu. Shane'den beklediğim itiraz geldiğinde birden içimde oluşan ümit tekrar canlandı. Thomas'ın bu teklife vereceği tepkiyi merak ederek yanıma gelmesini uman ifademle gülümsedim ona. " Benim için sorun yok..." Bella'ya yalvaran bakışlarımla bakıyordum. Thomas'ında aynı şeyleri hissedip hissetmediğini bilmiyordum ama içimdenki güdü beni ona itiyordu. Sadece onun olmak istiyordum. Bu gerçek ben olamazdım, ona bu kadar istekli miydim?

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 7:57 pm

Olivia’dan beklediğim çıkış gelince yarım yamalak gülümsedim. Shane’de zaten Bella’yı etkisi altına alıp ikna etmeye çalışıyordu ama bana kalırsa bu kızın kolay kolay pes etmeye niyeti yoktu. Ne olurdu o da diğer porsuklar gibi iyilik meraklısı olsa? Hoş o zaman hiç çekilmezdi. Olivia ve Shane’in yardıma ihtiyacı olduğunu fark edince bende ikna etmeye çalıştım. ‘ Yapma ama Bella! Ben Shane ile aynı çadırda bir saat kalamam! Siz Shane’le gayet güzel idare edersiniz. Tabii bizde Olivia’yla… ’ Sus, sus, sus, ne diyorum ben? Sanki cümlemi bitirebilecekmişim gibi! Ne diyecektim ki? Maksadım kızın ilgisini çekmekti kaçırmak değil. Bu yüzden tavırlarıma da dikkat etmem gerekiyordu. Bu gibi şeyler iyi bir amaç uğrunaysa katlanılırdı. Şu anda düşündüğüm tek şey Olivia’ydı. Dünyamın merkezi gibiydi. Ve bunu çıkarlarım uğruna yapmıyordum. Gerçekten insanlar değişebilir mi?

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 8:21 pm

Olivia’nın zoraki onayıyla kaşlarımı kaldırdım. Olivia’nın Thomas konusunda çokta istekli olduğunu anlayamamışım. Bu yüzdün tam suçluluk hissedecektim ki şükürler olsun hissedemeden aklıma görüşlerim ve sonrasında ki fiziksel ve ruhsal halim geldi. Shane beni öyle asla ama asla görmemeliydi. Bana deli damgasını, ki aslında yarı yarıya doğru olabilir, vurabilirdi ve onun gözünde böyle görünmektense hiç görünmem daha iyi. Bu yüzden suçluluğa gerek yoktu. Yolum belliydi ve kim ne kadar ısrar ederse etsin değişmeyecekti. Shane’in ısrarlarına bu kadar katı davranabilir miyim emin değildim. Zaten onun da ısrarları başlamıştı. Tanrım, size gaysiniz diyen falan mı oldu? Emin olun bu gerçek olsa herhalde kalbime inerdi. Bana birkaç adım dahi yaklaşması nefesimi kesmeye yetti. Neredeyse burun burunaydık ve kalbim deli gibi çarpıyordu. Ne derse yapabilirdim ama şimdi, asla. Elinin dokunuşunu yanağımda hissettiğimde tenim alevlendi sanki. O şimdi bana böyle davrandıktan sonra benden uzaklaşmasına dayanamazdım. ‘ Shane!!! ’ istemsiz bir şekilde bağırmıştım. Bu belki de kontrolümü ele geçirmeme yardım etti. ‘ Bak, fikrin güzel falan değil. Ben Olivia’yla kalacağım tamam mı? Bunu anlaman gerekmez. Size gaysiniz diyende olmadı. Öyle olmadığını biliyoruz. Ama sen Olivia, ’ Olivia’ya döndüm ve yalvaran bakışlarını görmezden geldim. ‘ şimdi beni anlamasan da büyük ihtimalle bu gece anlarsın. Beraber kalacağız o kadar! ’ Thomas’ta yandaşlarına yardım etmek ister gibi lafa girişti. Hey, dur bir dakika. Bella mı? Ağır ağır ama sesime bir tıstısın bile çok zor becerebileceği bir tehlike katarak konuştum. ‘ Bana sakın Bella demeye kalkma. ’ Sinirlerim en üst safhaya çıkmıştı. ‘ Siz Shane ile ne halt ederseniz edin! ’ Zoraki derin bir nefes aldım ve sakinleşmeye çalıştım. ‘ Kimse benianlamak zorun da değil, ’ Olivia’ya döndüm, ‘ ve bana öyle bakmayı kessen lütfen? Hani bu kampın ateşi? ’

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 8:35 pm

Lazern'in bu uzun konuması hepimize yeterince vaaz vermişti. Yapmamız gereken şey belliydi, kızlar birarada erkekler birarada kalmak ve hemen şuan ateş yakmanın yolunu aramak. Asamız olsa çok kolay olacaktı ama koyduğum kural bunu muggle usulü yapmanın heyecanını yaşatıyordu. "Peki Lazern, ee ateşle kim ilgileniyor ?" Gözlerim bu sorunun arından da direk olarak Thomas'a gitmişti. Yanına ilerledim ve koluna girdim. "Sanırım bi gönüllü var." Yüzümdeki gülümseme yeterli olmalıydı içimdekileri anlatmaya. Olmak zorundaydı. Aşık mı oluyordum?

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Ptsi Ara. 27, 2010 8:41 pm

Midemdeki kelebekler tam tur uçuşun ardından inişi yapmışlardı. Bella'nın da bana aynı şeyleri hissettiği ortadaydı. Dokunduğumda kalbinin atışını hissetmek hiçte zor olmamıştı. İçimdeki kötü yan, daima beni izliyor olacak sanırım ama aşkı ilk defa hissetmek güzel bir an. "O zaman biz de Lazern le biraz gezelim değil mi ?" Kolumu sorumun tam orta yerinde cadının beline dolayarak sıcak bedenini kendime doğru çekmiştim. Artık benimdi, kollarımdaydı.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Salı Ara. 28, 2010 3:55 pm

Bella gerçekten uzun bir konuşma yapmıştı. Bu kızın derdi neydi yahu? Sanki kendisi Shane ile kalmak istemiyordu… Şimdi neden yan çiziyordu onu anlayamamıştım. Ve ona Bella diye hitap etmemden pekte hoşlanmamış anlaşılan. Zaten hoşlanmaması için öyle demiştim bu yüzden keyfim birden yerine geldi. Kamp ateşi konusunda haklıydı ama. Eğer kamp yapmaya geldiysek ateş olmazsa olmazdı. Tam kimlerin ateş yakacağını düşünürken düşüncelerimi Olivia dillendirdi. Bana diktiği, o bayıldığım gözlerine baktım. Gerçekten de tek istediğim oydu. ‘ Bence de biz ilgilenebiliriz. ’ diye yanıtladım onu. Diğer elimle de elini tuttum. ‘ Şimdi bu ateş yakma işini asasız yapacağız ha? ’ Gülümsedim. Bu iş eğlenceli olmaya başlıyordu. Zaten Olivia yanımdaysa her şey bana eğlenceli gelirdi.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Salı Ara. 28, 2010 4:05 pm

İçimdeki korku Shane’in sesiyle dağılmıştı. Sesi içime işliyordu adeta. Sanırım Olivia’yla Thomas ateş yakma işine koyuldular, olanlara hiç hakim değildim. Sadece Shane’e odaklamıştım kendimi. Kolu belime değdiği an kalp atışım hızlandı. Bedenlerimiz birbirine değdiğindeyse nefes almayı bir anlığına unuttum. Sonrasında derin bir nefes aldım. Shane benim hakkımda neler hissediyordu acaba? Yani onun için sadece eğlenmek için bir figür olabilirdim. Bunu düşünmesi canımı sıskada olası sonuçlardan biriydi ve her zamanki güçlü halimi koruyabilmek için olacaklara hazırlıklı olmak zorundaydım. Geleceği görebildiğimi bilmiyordu, bilse benden uzaklaşır mıydı peki? Bunların cevabı gizli bir kutu gibiydi ve görüş yeteneklerimin çok dışındaydı. ‘ Shane ben… ’ Tanrım! Ne diyorum ben? Görüş yeteneğimin olduğunu bilip bilmediğini soramazdım. Zaten gerek yoktu. Büyük ihtimalle onun için oyuncaktım. Lazern oyuncağı… Düşüncesi çok can sıkıcı.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Salı Ara. 28, 2010 9:02 pm

Kollarımın arasındaki güzellik kendine engel olamadığı gibi hızlı nabzına söz geçiremiyordu. Gözlerine baktığımda kalbimin olduğunu hissetmem çok güzel bir duyguydu. Sanki bir şeyler sormak, öğrenmek istiyordu. O an eriyebilirdim, belkide ona karşı benim hissettiğim gibi birşeyler hissediyordu ve karşılıklı olup olmadığını soracaktı. Keşke öyle olsaydı. Sıcak dudaklarını yavaşça araladı ve bir - iki kelimeyi serbest bıraktı ama bu devamını anlamama yetmiyordu. Sadece gözlerim hayran hayran onun dudakları ve gözleri arasında gidip geliyordu, tek beden olmak böyle birşeydi işte. "Efendim Lazern?" Sesime en etkileyici sakinliğimi takındım, sözlere birinin başlaması gerekiyordu belkide. "Hiç bir şey söyleme. Sadece beni dinle, sadece... Ben, sayende bir kalbim olduğunu farkettim. Sana aşığım." Dudaklarımdan titreyerek çıkan son cümle beni ve beynimi çok etkilemişti ama Lazern üzerindeki etkisiyle boy ölçüşebilecek miydi?

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Salı Ara. 28, 2010 9:11 pm

Sıcak bedenden, sıcak bir tavırla sıcak cevap gökyüzüne yükselmişti. Oh be! İçimdeki mutluluk yanaklarımda ki kızarıklıklar ve gülümseme olarak dışarıya çıkmıştı. Bir kaç çalı çırpı toplayarak işe başlayacak ve onları yakacaktık. Ne kadar zor olabilirdi ki? Mugglelar bunu çok kolay yapıyor olsalar bile bu tıstısların Muggle bilimi ya da Muggle yaşamı ile pek alakası olduğunu sanmıyordum. Ki hemen peşinden bunun kanıtı olarak Thomas'ın aptal sorusu gelmişti, bu soru onun kişiliği hakkındaki düşüncelerimi yerle bir etmenin yanında içimdeki şehvetide yok etmeye başlamıştı. " Mugglelar gibi Thom. Yani asasız." Vurgulu bir şekilde MUGGLE demiştim. Umarım anlamıştır. İçimdeki bir yan elini tutmak, o tatlı gözlerinde kaybolmak, dudaklarını hissetmek ve hatta daha ötesini yaşamak istiyordu. Kendimi tutmak bana zor geliyor olsa da bunu yapıyordum. Keşke o da aynı şeyleri hissediyor olsaydı. Ufak bir iç çekişin ardından aynı çalıda buluşan ellerimiz aynı anda birbirimize bakmamızı sağlamıştı. İşte gözgöze, nefesnefeseydik. Kendimi çok utanmış hissediyordum. Sadece öyle kalmıştım, öylece...

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Salı Ara. 28, 2010 9:20 pm

Adımı söylemesi kalbimi yerinden oynatıyordu adeta. Çok kısa zaman içinde çok mu bağlanmıştım Shane’e? Bilemiyorum ama onunda böyle hissetmesini istiyordum. Daha tam ne demek istediğimi söyleyecekken dilinin altındaki baklaları çıkarıverdi. Kulaklarım duyduğuna yemin etse de beynim kesin bir yanlışlık var diyordu ama ilgilenmedim. Duymuştum, söylemişti. Peki gerçekten doğru muydu söyledikleri? Ya dalga geçiyorsa? Bu düşüncelerin cevabı yanı başımdaydı. Güçlükle nefes aldım. Kalbimin deli gibi çarpışını biraz olsun yavaşlattım. Çok nadir kızaran yüzüm pembeleşmişti. Titrek bir nefes daha aldım ve birkaç cümle kurabilmeyi denedim. ‘ Ben… Yani sen… Ciddi misin? İnanmıyorum… ’ Aptal aptal kelimeler çıkmıştı sadece dudaklarımdan. Tamam, tekrar deneyecektim. ‘ Bak, Shane… Beni tam olarak tanımıyorsun ve nasıl bir manyak olduğumu bilmiyorsun. Lanet olsun ki bende seni çok tanımıyorum ama bende sanırım sana … ’ devam edemedim. Ya hayal kırıklığına uğrarsa? Ya seninle uğraşamam der ve çekip giderse? Evet bunlar söz konusuyken hiçbir şeyi itiraf edemezdim…

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ara. 29, 2010 2:21 pm

Sorularımla onu bunaltıyor gibiydim ama sormaktan kendimi alamıyordum. Üstüne basa basa muggle demesi de dikkatimden kaçmamıştı. İmasını anlamıştım ama ses etmedim. Uzatmanın alemi yoktu. Ben biraz tuhaf bir kıza aşık oluyordum… Oh be, nihayet kendime itiraf etmiştim işte. Olivia’ya aşık olmuştum. Onu kollarıma almak istiyordum… Benim olduğunu bilmek istiyordum! Aslında emin olmasam da onun da bana karşı bir şeyler hissettiğini düşünüyordum. Bazı davranışları böyle düşünmeme sebep oluyordu ve bu benim için çok hoştu. Buz tutmuş duygularımı ısıtan o gözlerin de içinde bana ait bir şeyler olduğunu bilmek her şeye değerdi. Çalıya aynı anda uzanmamızın sonucunda eli elime değmişti. Titrek bir nefes aldım ve tüm gücümü topladım. Korku, heyecan hepsi bir aradaydı. İşaret parmağımı kızın çenesinde gezdirdim. ‘ Olivia, bunu daha fazla içimde tutabileceğimi sanmıyorum. Sana karşı delice şeyler hissediyorum… İçime bir türlü sığmayan bir duygu… Sana âşık oldum Olivia… ‘ cümleler dudaklarımdan bir çırpıda dökülmüştü. Neler dediğimi tam olarak anlayamamıştım bile. Ama söylemiştim… Biliyordu artık.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 5:02 pm

Anlamıştım. İşte! Karşılıksız değildim. Onun o güzel gözleri de benim gözlerime baktığında melek kalbinde inanılmaz heyecan yaşıyordu. Sözlerini kendisi de yarım bırakmıştı ki işaret parmağımı o bal dudaklarının üzerine hafifçe bastırdım. "Şşş... Bence gayet iyi tanıyoruz birbirimizi." Sesim en çekici, en kibar ama en ateşli ses tonumdaydı. Daha önce hiç böyle konuşmamış, hiç böyle hissetmemiştim. Onu seviyordum, delilercesine. Benim olmalıydı, ölene dek! SONSUZA DEK!

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 5:31 pm

Kalbim durmuştu, dudaklarımın arası şaşkınlıktan açılmış ve konuşmak istediğim kellimeleri içeri geri itmeye başlamıştı. Titriyordum, ona dokunmak, elini yüzümde hissetmek hayatımın en güzel anını yaşatıyordu. Gözlerine baktım yalnızca, orada boğulmak istiyordum. Sadece gözlerinde... "Şey... Thomas... Ben... Yani galiba ..." Sözlerimi bitirmek için nefesim yetmemişti, sadece gözlerine bakarak öylece titreyen bedenimle karşısında durmuştum. Hala duruyordum. Titriyordum. Ama soğuktan değil, aşktan. Dizlerimin bağı çözülmüştü.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 5:39 pm

Kendimi Shane’in üstüne atmamak için zor tutuyor olabilirdim ama bunu yapacak kadar aptal değildim. Birbirimizi tanıyorduk evet ama bunu kastetmediğimi bilmiyordu tabii ki. Mideme tuhaf bir sancı girdi. Aslında oldukça hafifti. Tabi ben duyguya altı senedir alışkındım. Her görüşün öncesinde olurdu bu. Endişe çanlarım çalmaya başladı ama hemen o çanları susturdum. Bu çoğu zaman işleri daha da sarpa sardırırdı. İçimden tanrıçama içten bir yakarış gönderdim. Lütfen Nyks… Lütfen şimdi değil, daha sonra ama lütfen lütfen şimdi değil, ilk defa bana yardım etmeyi dene. En içten duamdı bu. Ama sancı yavaş yavaş geçmişti ve ben çığlıklarla dolu ucubik bir yere düşmemiş hâlâ ormandaydım. Ama bunu bir daha yapamazdım. Yani şu tanrıça bozuntusu pek merhametli değildi. Şimdi yardım ettiğine bile şaşırmıştım. Ben bunları düşünürken Shane’e hiçbir şey söylemediğimi hatırladım. Ona baktığımda kafası karışık gibiydi. ‘ Ah, pardon. ’ ne demeliydim ki? ‘ Biliyorum birbirimizi tanıyoruz onu demek istememiştim. ’ her şeyden önce yeteneğimi bilip bilmediğini öğrenmeliydim. ‘ Yeteneğimi biliyor musun Shane? ’ Lütfen biliyorum desin diye düşünsem de demezdi. Olivia ve birkaç kişi dışında (tamam bu kişiler biraz çoktu) kimse bilmiyordu ama kulağına gitmemiş olması lazımdı.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 5:52 pm

Yetenek? Ne yeteneği? Aaa, tabi şu ortalıkta dolaşan özel şey olmalıydı. Gözlerine bakarak gülümsedim. Tedirgin hali bariz ortadaydı. "Geleceği görebiliyorsun değil mi? Bunu biliyorum hayatım. Sevgilim..." Sesim gitgide kibarlaşıyordu. "Peki ikimizin geleceğinde ne görüyorsun?" Ondan güzel bir cevap bekliyordum. Evlilik, küçük cadı ve büyücüler... İşte bu! Çok basit!

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 5:56 pm

Sonunda söylemiştim ve bu yüzden çok rahattım. Bir yandan da anlamsızca korkuyordum. Olivia’yı kollarıma almak istiyordum. Ve bir daha asla bırakmamak. Halinden bana karşı hislerini anlıyordum zaten. Sözleri kalbime dokunuyordu gerçekten. Kelimelerini toparlayamasa da ilk defa bu tür şeyler hissettiğim kızın ne demek istediğini anlamıştım. Elini tuttum ve kendime doğru çektim. Birbirimize çok yakındık. Nefesini hissedebiliyordum. Gözlerimi gözlerine diktim. O güzel gözler dünyamın merkeziydi. ‘ Seni seviyorum Olivia. ’ bunu o kadar içten söylemiştim ki, ben bile şaşırdım. Ona karşı olan duygularım çok büyüktü ve çok derindendi. Aramızdaki ufacık mesafeyi de kapattım.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 6:21 pm

Biliyor muydu? Ne ne ne? Kimden öğrenmişti? Neyse bunların hiçbir önemi yoktu. Beni olduğum gibi mi seviyordu yani? Bu imkansız gibi görünse de çok ciddiydi Shane. Gerçi şakacıydı ama söylediklerinin ciddiliğini hissedebiliyordum. Ama ne kadar korkunç olduğunu bilmiyordu tabii. ‘ Çayır çimen, çiçek böcek, aşk sevgi görmüyorum Shane. Çoğu görüşten sonra ruhsal olarak da fiziksel olarak da dağılıyorum. Ben bile kendime katlanamıyorum sen hiç katlanamazsın. Ve inan görüşlerimde olmak istemezsin. ’ Tam da bu lafımın üzerine hiç habersiz –bari bir sancı gelseydi!- her yer karadı. Görüşe girmeden son saniyemde yere çöktüğümü fark ettim. O kadar hızlı gelişti ki ne olduğunu anlayamadım. Hiç tanımadığım bir adama bakıyordum ama o beni görmüyordu. Birden elindeki hançeri kaldırdı ve arkamdaki adam sapladı. Kan her yerime sıçramıştı. Hemen arkamı döndüm ve adamın göğsündeki boydan boya yarıkla burun buruna geldim. Çok iğrençti. Mini bir çığlık attım. Büyük ihtimalle görüşte değil gerçekte atmıştım bu çığlığı. Adam yere düşerken elinde cd yere düştü. Üzerindeki yazıyı göremesem de resmi görmüştüm. Gerisi daha karışıktı. İki adamda yok olmuştu. Tabi bende kendimi ormanda buldum. Gözlerimi kapattım. Rüzgarin yüzüme vurması iyi gelmişti. Yine çok saçma bir görüştü. Gözlerimdeki batmadan yine bir çift kırmızı gözüm olduğunu anladım. Kusmak istiyordum. O iğrenç manzara gözlerimin önündeydi hala. Shane işte şimdi beni görmemeliydi.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 6:26 pm

Cümlemi tamamlamam gerkiyordu, vakit var mıydı ki? O anda hissettiğim dudaklarıyla erimiştim. Karşılık vermeli miydim? Onu hissetmek, bedenine dokunmak, tek bir vücut olmak herşeyden başka bir duyguydu. İster istemez elimi o karışık saçlarına götürdüm. Mavi-gri gözlerine bakarken kendimi uçuyor gibi hissediyordum, gözlerimi yavaşça kapattım ve geri çekildim. Alnımı alnına koyup gözlerine kapalı gözlerimle konuşmaya başladım. "Bende..." Sesim kısıktı, gözlerine bakmamak işe yarar diye umudederken böyle de sesim çıkmamıştı. Onun üzerine atlayasım vardı, onu istiyordum. Bu benim için oldukça ters bir düşünceydi oysa, üzerimde bir büyü olduğunu kim bilirdi? Gözlerimi yavaşça açtım ve kızarmış yüzümle gülümsedim. Artık nefesimde, bedenimde onunla içiçeydi. "Seni seviyorum Thomas." O kadar tatlıydı ki, yüreğim yerinden sökülüp ona ebediyen hapsolmuştu adeta. Yakacağımız ateştende sıcaktı o an ortalık. Yanıyordum, üşümekte ne demekmiş? Kavruluyordum! Asla yapmayacağım bir şeyi yaparak elimi üzerindeki gömleğinin düğmelerine iliştirdim. İstem dışı yapıyordum bunu. Sanki gizemli bir güç beni yönetiyordu ama kalbimdeki hisler yalan olamazdı. Bir, iki derken üzerindeki gömlek tamamen açılmıştı. Şimdi iki yanda sallanan yakası öylece bana bakıyordu. İleri gitmek ya da gitmemek umrumda değildi, dedim ya yönlendiriliyordum.

Konu: Geri: Öyle böyle şöyle. Çarş. Ocak 05, 2011 6:38 pm

Beklediğim türde bir cevap alamamıştım, çetin ceviz çıkmıştı işte. Ne yapalım artık katlanacaktık, sonuçta arada sevgi vardı ve o da beni sevdiğini inkat edemezdi. İnanmak istemiyordum çiçek böcek olmadığına, ikimiz ve mutluluğumuzu göremediğine! Görmeliydi, görmek zorundaydı! Onu tanıdığım günden beri ben herşeyimi, tüm geleceğimi bunun üzerine kurmuştum. Gözleri birden kıpkırmızı olmuştu, o an şaşkınlıkla ona baktım ve bir kaç adım yaklaştım ki kendini yere atarak haykırmaya başladı. Korkmak mı? Evet korkmuştum ama onu kaybetmekten, bu bağırtılarının onun canını yakmasından korkmuştum. O zararsız, pamuk bedenine zarar gelmesinden ruhunun incinmesinden kaçınmıştım. "Lazernia!" Haykırıyordum, adını haykırıyordum ki kendine gelsin diye, ne biçim bir olaydı bu? Tüm bedenim iliklerime kadar titremişti. Üzerine kapanıp onu sarsmıştım. "Kendine gel, lütfen! İyi misin?!" Tek korkum canının acımasıydı. Ona bir şey olursa ben asla kendime gelemezdim. Bir kaç dakika sonra kendine gelmişti, gözleri ise kıpkırmızıydı hala. Yavaş yavaş gözleri açılıyor gibiydi ama. "Tamam, geçti... Tamam. Burdayım. Asla gitmeyeceğim, söz veriyorum. Hiç birşey umrumda değil. Herşey iyi olacak, seninleyim ebediyen. " Sıkı sıkı kollarımın arasına alarak korkudan iliklerime işleyen adrenalini ona dokunduğum anda söküp atmıştım. Şimdi sadece mutluluk ve ona yıllar sonra kavuşmuşcasına aşk vardı kalbimde, aklımda... Ruhumda.